Rozdział 9

- Yuki… Yuki…. Musisz wstawać, zaraz jedziemy na lotnisko. – oznajmił mi jakiś nieziemsko piękny głos.

Ale oczywiście ja miałam go gdzieś. Przewróciłam się na drugi bok, w stronę właściciela owego głosu. I poczułam że kładę się na czyimś ramieniu. Przeciągając się otworzyłam o czyi ujrzałam Baekho już gotowego do wyjścia.

- Jeśli w tej chwili nie opuścisz mojego łóżka nie dożyjesz następnych świąt. – powiedziałam najbardziej stanowczym głosem na jaki był mnie stać o 6:00 rano.

- Wstawaj śpiochu bo przez ciebie spóźnimy się na samolot.  – zaśmiał się chłopak wstając z łóżka.

Uczyniłam to samo o chłopak i włam się do łazienki kątem oka zobaczyłam że wszyscy już gotowi. Wzięłam mega szybki prysznic, owinęłam się puchatym, białym ręcznikiem i zajęłam się włosami wysuszyłam je i delikatnie wyprostowałam. Następnie ubrałam się w jakiś wygodne ciuchy i zrobiłam delikatny makijaż, od razu umyłam zęby bo i tak rzadko jadam rano śniadanie. Wyszłam z łazienki i udałam się prosto do kuchni, tak jak się spodziewałam przyjaciele już siedzieli przy stole i rozmawiali.

- To wy lecicie z nami? – zagadnęłam przysłuchując się rozmowie.

 - No tak niby mieliśmy lecieć jutro ale i tak nie mamy żadnego koncertu, a Baekho uparł się że chce lecieć z tobą. – powiedział spokojnym głosem Aron, po angielsku dodał oczywiście to o Baekho.

- Ej no co on powiedział?! – zapytał wystraszony chłopak.

- Całą prawdę zaśmiałam się pijąc wcześniej przygotowaną przez Mimori herbatę.

Jakieś piętnaście minut później wyszliśmy z domu udaliśmy się na lotnisko dwoma taksówkami. Tym razem wszystko poszło o wiele szybciej bo chłopcy byli bardzo znani w Japonii. Po załatwieniu wszelkich formalności jako jedni z pierwszych udaliśmy się na pokład samolotu. Siedzieliśmy bardzo blisko siebie więc dużo rozmawialiśmy.  Po jakimś czasie weszłam na Facebooka sprawdzić co nowego i popisałam z przyjaciółmi z Polski. Na miejsce czyli do Seulu dolecieliśmy koło południa, pożegnałam się z chłopakami i przyjaciółkami i rozeszliśmy się w swoje strony. Wy przytulałam się z rodziną a kiedy wracaliśmy do domu opowiedziałam im wszystko, no… może nie wszystko pominęła takie szczegóły jak gra w butelkę. I to że znam chłopaków z NU’EST. Jak ja mogłam jej o tym nie powiedzieć. Zresztą to może i lepiej… W domu zjadłam pyszny obiadek i posiedziałam z rodzinką w salonie około 14:00 zadzwoniła Mimori mówiąc że idzie z Ayakashi na spacer i czy też mam ochotę bez wahania się zgodziłam. Wyszłam z domu i wystarczyło że uszłam kawałek a już spotkałam przyjaciółki.

- No hej śliczne! – powiedziałam przytulając się na powitanie.

- Cześć najpierw idziemy na lody a potem do parku może być? – zapytała od razu przedstawiając mi plan Ayakashi.

- Spoko, spoko. – odpowiedziałam i ruszyłyśmy przed siebie.

Tak jak zawsze zamówiłyśmy sobie dwa pucharki lodów jagodowych i jeden śmietankowo-pomarańczowy. Były naprawdę przepyszna niestety nie było mi dane zjeść ich za dużo, gdyż Mimori wywaliła na mnie prawie całą ich zawartość.

- Dziewczyny idziemy teraz do mnie nie chce mi się chodzić po parku a chłopaki chcieli się z wami spotkać. – zachęciła nas Ayakashi kiedy miałyśmy się udać do parku.

- A co oni już bez nas dnia nie wytrzymają… a tak właściwie to kilku godzin… ? – zapytałam ze śmiechem w głosie.

- Aigoo… Nie to ja zapraszam was do siebie.. to co idziecie? – zapytała weselej przyjaciółka.

- Arraso! – powiedziałyśmy chórkiem i ruszyłyśmy za dziewczyną.

Do przyjaciółki było naprawdę niedaleko jednak my ciągle się wygłupiałyśmy więc na miejsce przybyłyśmy za jakieś 30 minut. Ayakashi otworzyła drzwi i krzyknęła.

- Annyeong!

- Cześć co ty tu… O! część dziewczyny! – krzyknął Aron schodząc z góry.

- Cześć. – odpowiedziałyśmy ponownie chórkiem.

- Właśnie mieliśmy oglądać następną część tego horroru co ostatnio przyłączycie się? – zapytał uśmiechając się pięknie co odsłoniło rząd jego bielutkich zębów.

- Pewnie – odpowiedziała za nas jego siostra i zaczęłyśmy kierować się na górę.

Kiedy reszta chłopaków nas zobaczyła prawie spadła z wielkiego łóżka stojącego naprzeciw telewizora. Jak się okazało chłopcy mieli oglądać film w pokoju Rena ale tam jest za mało miejsca więc przenieśliśmy się do salonu. Tym razem siedziałam na skraju kanapy obok Minhyuna, którego non-stop przytulałam ze strachu. Jestem prawie pewna że Baekho posyłał mu wściekłe spojrzenia ale byłam zbyt zajęta filmem. Kiedy skończyliśmy oglądać było już ciemno a ja domu miałam iść na piechotę.  Na szczęście Baekho zaproponował ze mnie odprowadzi…

*___*

Omo! dzięki za aż 7 komentarzy pod poprzednim postem. Ale najbardziej na świcie chciałam podziękować MOJEJ Madzi za cudowny wygląd bloga kocham cię :-*  Dzięki za to ze macie ochotę czytać te moje wypociny ;-*