Rozdział 15

- Eh… w sumie to nie chce mi się iść do ciebie… nie obraź się czy coś ale ciągle to robimy może zróbmy coś innego nie wiem pójdź my do kina czy coś… - mówię znużonym i przepraszającym głosem do Ayakashi.

- Spokojnie nie obrażam się. Tez mi się to już znudziło.. to co robimy? – zapytała radośnie.

- Może kino? – zaproponowała Mimori a my od razu się zgodziłyśmy.

Poszłyśmy na film akcji. Pewnie zdecydowały byśmy się na horror gdyby nie to że do domu wracamy pieszo. Oprócz tego że w pewnym momencie z nudów prawie usnęłam było fajnie. Głównie rozmawiałam z dziewczynami. Najlepsze było jednak to że był to film w 3D, ludzie za nami krzyczeli więc cały czas coś w stylu: „Leci na mnie” co ciągle nas rozśmieszało. Po skończonym seansie udałyśmy się do Macdonald’a. Zamówiłyśmy sobie po zestawie Happy Mil (nie wiem czy to się tak pisze ~ przypis autora). Jak można się było spodziewać bardziej byłyśmy zainteresowane zabawkami niż jedzeniem. Po 10 minutach musiałyśmy się przenieść na inny stolik bo na tamtym BARDZO nabrudziłyśmy. Ayakashi prosiła nas byśmy ją odprowadziły więc się zgodziłyśmy. Rozmawiałyśmy na rożne, luźne tematy dopóki nie odezwała się Mimori.

- Tak właściwie to co miałaś na myśli mówiąc że sama poradzisz sobie z Baekho to znaczy że on ci się podoba? – zapytała tak jakby właśnie miała się dowiedzieć czy wygrała w totka.

- Jej… ciężko to wytłumaczyć… znam go dopiero półtora miesiąca ale czuję że to może być to… - wyznałam nie chcąc już ukrywać tego przed przyjaciółkami.

 - A ja wiem że to jest to!  - krzyknęła dotąd tylko się przysłuchująca Ayakashi. – On ciągle o tobie gada, chłopcy cię bardzo lubią ale tez mają już dość tego ciągłego: „A może ona ma mnie za debila?” Tak na marginesie jeszcze raz tak powie to go uduszę. Tak więc ja wam pomogę obiecuję!

- Nie błagam cię tylko nie pomagaj! – starłam się wypłowieć te słowa w miarę poważnie jednak w końcu wszystkie wybuchłyśmy śmiechem.

W końcu doszły szłyśmy pod dom przyjaciółki gdzie zajrzałyśmy na chwilę. Dziewczyna miała mieć za tydzień wesele więc koniecznie chciała nam pokazać jak się na nie ubierze. Niestety zasiedziałyśmy się u niej a ja jak to ja nie miałam zamiaru wracać po ciemku do domu.

- Zabiję cie kiedyś Ayakashi obiecuję… - powiedziałam patrząc zrezygnowana przez okno.

- Spokojnie mam plan… - powiedziała ledwie słyszalnym tempie, a potem krzyknęła ni z tego ni z owego. – KTO CHCE ODPROWADZIĆ YUKI DO DOMU BO JEST CIEMNO?!

- Baekho! – odkrzyknęli równo. Przez co zaczęłam śmiać się jak oszalała.

- Yuki nie śmiej się! – uciszyła mnie przyjaciółka sama ledwie wytrzymując.

- To ten jak coś to mogę cie odprowadzić bo już się całkiem ciemno zrobiło. – powiedział zakłopotany blondyn wchodząc do pokoju. – Aha Ren kazał przekazać że on odprowadza Mimori czy tego chce czy nie.

Założyłam wygodne trampki i już byłam gotowa do wyjścia. Tym razem rozmawialiśmy przez całą drogę, byłam lekko zaskoczona kiedy poczułam że Baekho ściska mnie za rękę ale nie przerwałam tego, tym bardziej że lekko przerażały mnie otaczające nas ciemności.

- Yuki mógłbym się ciebie o coś poradzić? – zapytał cicho jak gdyby się czegoś bał.

- No pewnie pytaj o co tylko chcesz.

- Wiesz podoba mi się taka jedna dziewczyna tylko problem polega na tym że znam ją bardzo krótko… wcześniej nit mi się tak nie podobał…

Zamarłam. To niemożliwe. Ayakashi kłamała? Tyle pytań… A może chodzi mu o mnie.. nie to niemożliwe… Szybko podejmuję decyzję aby nie wydać się spięta.

- Powiedz jej o tym jeśli ona tez tak czuje to… to, to nie może być przypadek. – powiedziałam niestety bardziej drżącym głosem niż zamierzam. Miałam nadzieje że chłopak pomyśli ze mi zimno.

- Yuki zatrzymaj się na chwilkę…

*----------*

28 czerwca jadę na rekolekcje i chyba nie dodam wcześniej rozdziału niż po nich :( Pod poprzednim rozdziałem było jedynie 4 komentarze :( Dodam następny rozdział jeśli pod tym będzie ich przynajmniej 6 :) Nie chce was szantażować ale nie wiem czy jest sens to ciągnąc skoro nie komentujecie :)